22 Νοε 2013

Είσαστε σίγουροι ότι δεν υπάρχει άλλος δρόμος, πέραν του κατήφορου;

Αγαπητοί συνάδελφοι.
Η δουλειά κάποιων πολιτικών, είναι να κάνουν αυτό που ξέρουν να κάνουν καλύτερα. Να μοιράζουν υποσχέσεις και να μας κοροϊδεύουν κατάμουτρα, χτυπώντας μας όμως παράλληλα και δήθεν συμπονετικά στην πλάτη.
Η δική μας η δουλειά, ποια είναι;
Αν η πλειοψηφία θεωρεί πως θα πρέπει να τα υπομένουμε αδιαμαρτύρητα, τότε λυπάμαι για την μειονοτική μου άποψη μου, ότι δεν θα πρέπει.
Πάραυτα, θα συνεχίσω να απευθύνομαι προς την πλειοψηφία επιμένοντας πως ούτως ή άλλως, κάποια στιγμή στο μέλλον αναπόφευκτα θα κληθούμε να πάρουμε την απόφαση αφύπνισης και δεν εννοώ κατά την εκλογική περίοδο.
Δεν πιστεύω ότι είμαστε τόσο αφελείς, ώστε να μην καταλαβαίνουμε που πάει η κατάσταση, είτε με το ένα, είτε με το άλλο κόμμα στην εξουσία. Ακόμη και τα μικρά κόμματα να εμπλακούν στην εξουσία, μην διατηρείται την ψευδαίσθηση ότι θα είναι σε θέση να αλλάξουν την κατάσταση.
Πολύ δε περισσότερο όσο εμείς καθόμαστε με σταυρωμένα χέρια και δεν διεγείρουμε απαιτήσεις, παρά δεχόμαστε άφωνοι τις καρπαζιές.

Δεν θέλω να φωνάξω "ΞΥΠΝΗΣΤΕ ΡΕ", γιατί είναι άκομψο και υποτιμητικό όταν υπονοείς ότι ο άλλος, μετά από τόσα χρόνια ψέματα και ρεμούλας κάποιων πολιτικών, αυτός συνεχίζει να κοιμάται.
Ξεχνάτε μήπως, πως για όλα αυτά που ξεπουλάνε τώρα, εμείς έχουμε σταδιοδρομήσει με τις πιο χείριστες και τις πλέον αντίξοες συνθήκες, για να μπορούμε να τα διαφυλάττουμε;
Ξεχνάτε μήπως, πως για όλα αυτά που μας έχουν περικόψει, έχουμε ήδη καταβάλει τόσα χρόνια τις εισφορές μας;
Γιατί λοιπόν θα πρέπει τώρα εμείς ως Έλληνες και ως πολίτες, να υποστούμε το γενικό ξεπούλημα της πατρίδας μας, την κατακρήμνιση μισθών - συντάξεων και το ορατό πλέον ενδεχόμενο, απώλειας ακόμη και της ιδιωτικής περιουσίας;

Οι κοντόφθαλμοι πολιτικοί είναι αυτοί που στάθηκαν ανίκανοι τόσα χρόνια να ορίσουν και να εφαρμόσουν μια ενιαία εθνικής στρατηγικής πολιτική.
Οι ανεπρόκοποι πολιτικοί είναι αυτοί που βούλιαξαν την Ελλάδα μας στα παράλογα δάνεια.
Οι άπληστοι πολιτικοί είναι αυτοί που στάθηκαν ανίκανοι να διαχειριστούν σωστά τα ασφαλιστικά ταμεία της χώρας.
Οι ολιγάρχες πολιτικοί είναι αυτοί που καταθέτουν νομοσχέδια για την εξαγορά της ιδιωτικής περιουσίας μας από το κράτος, σε περίπτωση χρεών.
Αυτή είναι η κατάπτυστη και μόνη πρότασή τους για να μας γλυτώσουν από τα χρέη και να μας σώσουν!

Μετά από όλα αυτά, είσαστε ακόμη σίγουροι ότι δεν υπάρχει άλλος δρόμος, πέραν από αυτού του κατήφορου που μας υποδεικνύουν;
Η απαίτηση εξεύρεσης αλλά και εφαρμογής μιας δίκαιης λύσης, είναι πια επιβεβλημένο όσο ποτέ άλλοτε, να γίνει από εμάς τους ίδιους.
Τέλος, επειδή τα πολλά λόγια είναι φτώχεια και επειδή έχουμε ακούσει πολλά, αλλά και εμείς οι ίδιοι έχουμε πει πολλά, το ερώτημα που τίθεται είναι ένα και μοναδικό.

Να οργανωθούμε και να παλέψουμε τώρα, ή να τ αφήσουμε για λίγο αργότερα, όπου θα έχουμε χάσει πολλά περισσότερα και ίσως τόσο ζωτικά, που τότε ενδεχομένως να κρατάμε και πιρούνια μαζί μας, μπας και βρούμε τίποτα στο δρόμο μας να φάμε;