Τα φετινά Χριστούγεννα είναι
για πολλούς συνανθρώπους μας όχι απλά δύσκολα αλλά θα έλεγα ανύπαρκτα.
Το θαύμα των Χριστουγέννων
δυστυχώς δεν άγγιξε χιλιάδες .
Η κρίση και οι πολιτικές που εφαρμόζονται από την συγκυβέρνηση έχουν χτυπήσει τον Έλληνα αλύπητα.
Περιδιαβαίνοντας κανείς το
κέντρο της πόλης εύκολα αντιλαμβάνεται το άσχημο των συνθηκών που έχει δημιουργηθεί.
Η όποια προσπάθεια να δημιουργηθεί εορταστικό κλίμα και να μπει κάποιος σε
αυτό αποτελεί απατηλό όνειρο.
Η πτώση του τζίρου των
καταστημάτων αγγίζει το 70% με τους καταναλωτές
των μειωμένων αποδοχών, χωρίς δώρο και με αυξημένες υποχρεώσεις προς την
εφορεία να περιορίζονται στα απολύτως απαραίτητα.
Οι άστεγοι ή θα έλεγα οι
νεοάστεγοι που αριθμούν πλέον πάνω από 20.000, αφού από το 2009 μέχρι σήμερα
έχουν αυξηθεί κατά 30%, ως «Άθλιοι των Αθηνών» αναζητούν ένα πιάτο φαγητό σε
κάποιο συσσίτιο και μετά προσπαθούν να κοιμηθούν, όπως κάθε βράδυ σε κάποιο
παγκάκι ή πεζοδρόμιο έξω από δημόσια κτήρια, τράπεζες, εκκλησίες, τυλιγμένοι σε
κουβέρτες μέσα σε χαρτόκουτα. Εικόνες που σοκάρουν, σε παραλύουν, σου σφίγγουν το στομάχι, σε γεμίζουν θλίψη, σκέπτεσαι
ότι πριν μερικά χρόνια είχαν δουλειά, είχαν σπίτι, γιόρταζαν και έκαναν
Χριστούγεννα στο σπίτι τους με τους φίλους τους.
Ένα τεράστιο ΓΙΑΤΙ με πλημμυρίζει, στριφογυρίζει στο μυαλό, γίνεται
σίφουνας, με πνίγει.
Για πόσο ακόμα θα ανεχόμαστε, θα δεχόμαστε
να μας κλέβουν τη ζωή, τα όνειρα, το σήμερα, το αύριο, το μέλλον ;;;
Θα αφήσουμε τα πράγματα έτσι ;;;
