(Αφιερωμένο στα δυο χρόνια από το
θάνατό του)
Είναι
βαριά η ευθύνη και το φορτίο, να παίρνεις τη σκυτάλη από τα χέρια του Αντώνη, έχουμε
όμως καθήκον και οφείλουμε να το πράξουμε, όχι απλώς για να τον τιμήσουμε, αλλά να συμμετέχουμε στον αγώνα, για το καλό
του τόπου και του λαού μας.
Πάμπολλοι οι σταθμοί της πορείας του Αντώνη!
Τι να πρωτο-διαλέξουμε: τις παρακολουθήσεις, τις διώξεις, τα ναυτοδικεία, τα
πειθαρχικά και τα ανακριτικά συμβούλια, τις φυλακίσεις, την απόταξη από το ΠΝ; Τι
να πρωτο-θυμηθούμε: την πορεία χωρίς συμβιβασμούς
και ενδοτικότητες κρυμμένες πίσω από οποιοδήποτε ρεαλισμό, την με καθαρή,
πραγματικά πατριωτική γραμμή, με αρχές αγωνιστική συνέπεια, δημιουργικότητα, την απλότητα,
την γλυκύτητα στην ομιλία, αλλά και την οργή όταν έπρεπε; Όλα παρόντα!
Ο Αντώνης Κακαράς προικισμένος
με εξαιρετικά προσόντα ακατάβλητος
κι απροσκύνητος, θα μας υπενθυμίζει τις αξίες που τείνουν να εξαφανιστούν καθώς
δεν δίστασε να παίξει κορώνα γράμματα την καριέρα
του προκειμένου να υπερασπιστεί αυτά που πίστευε.
Γνώστης
και καλός χειριστής του γραπτού και προφορικού λόγου, με πλούσιο συγγραφικό έργο,
μετέδιδε μία χαρά και μία αισιοδοξία για τη ζωή, για τον αγώνα, για το δίκιο των
συναδέλφων και του λαού.
Συναγωνιστή
αδέρφι Αντώνη Κακαρά, η ολόψυχη συμμετοχή σου και η προσφορά σου στην ΚΕΘΑ φωτίζει
το δρόμο, για όλους εμάς και όσους έχουν αποδείξει ότι μάχονται με συνέπεια για
το δίκιο όλων μας. Γιατί ζωή χωρίς ιδανικά, αξίες, αγώνα για την
επικράτηση των ονείρων είναι λειψή.
Αντώνη η κόκκινη κλωστή, που μας ενώνει
και διατρέχει όλες τις πράξεις μας, αποτελεί τη μόνη διέξοδο για το άλμα της ανθρωπότητας
από το βασίλειο της ανάγκης, στο βασίλειο της ελευθερίας.
Θα
σε θυμόμαστε καθώς «Η δικαιοσύνη σου, δικαιοσύνη εις
τον αιώνα …» θα συναντιέται στο δρόμο του αγώνα και θα γίνεται ένα με την οργισμένη φωνή «Όξω από τ’ αμπέλια ρεεε» ενώ μας καλεί να παραμείνουμε
ζωντανοί και όχι υποταγμένοι.
Αντώνη,
ο πάγος έσπασε, ο δρόμος χαράχτηκε …
