2 Ιαν 2014

Υποδεχόμενος το 2014

     
Αποχαιρετήσαμε το 2013 και υποδεχτήκαμε το 2014 με μουσικές, βεγγαλικά  και άλλα τέτοια, αρκετά νομίζω μαζεμένα σε σχέση με το πρόσφατο παρελθόν, σε μια προσπάθεια να νοιώσουμε λίγο καλύτερα.
Την ίδια ώρα οι κυβερνώντες επιδόθηκαν σε ένα επικοινωνιακό μπαράζ με σκοπό να παρουσιάσουν μια εικονική πραγματικότητα για το παρόν και το μέλλον. Και τι δεν είπαν. Και τι δεν ακούστηκε. Ξεπεράσαμε την κρίση, μπήκαμε στην ανάπτυξη, θα έχουμε πρωτογενές πλεόνασμα, αρχίζει η αποκατάσταση των αδικιών, αποκαταστάθηκε η δημόσια τάξη, επανήλθε το αίσθημα της ασφάλειας, εξαλείφεται η διαφθορά, δεν θα έχουμε άλλο μνημόνιο (ευτυχώς που δεν προνόησαν και δεν εξήγγειλαν ότι θα απολέσουμε και τη μνήμη μας), εξυγιάνθηκε το σύστημα υγείας, αποκαταστάθηκε η αξιοκρατία, άρχισε να μειώνετε η ενεργεία…….    
Εγώ παρακολουθώ, σκέπτομαι και μένω αποσβολωμένος. Προσπαθώ να καταλάβω εάν ζω σε άλλη χώρα ή σε άλλη χρονιά.
Λίγες ώρες πριν ήμουνα στην Εφορία όπου συμπολίτες μας συνωστίζονταν για να παραδώσουν τις πινακίδες του αυτοκινήτου τους γιατί δεν έχουν την δυνατότητα να πληρώσουν τα τέλη κυκλοφορίας, άλλοι προσπαθούσαν να προλάβουν την  ημερομηνία για να κάνουν ρύθμιση των ληξιπρόθεσμων οφειλών τους τις οποίες αδυνατούν να πληρώσουν αφού οι αποδοχές τους έχουν άγρια μειωθεί.
Στα μάτια μου στριφογύριζε η μορφή υπερήλικα συνταξιούχου ο οποίος με ενοχή και καθώς έδειχνε αίσθημα ντροπής προσπαθούσε να ρυθμίσει το μικρό χρέος του και στην ερώτηση του υπαλλήλου ποιο είναι το καθαρό μηνιαίο εισόδημα του και η ακίνητη περιουσία του έδωσε την απάντηση, που ήχησε πυροβολισμός στα αυτιά μας και έκανε τον υπάλληλο να σκύψει χαμηλά το κεφάλι, 60 ευρώ κύριε ορίστε και τα παραστατικά του Υπουργείου Οικονομικών και αυτό το δυάρι στο οποίο μένουμε και για την δόση του δανείου μου κρατάνε την υπόλοιπη σύνταξη.
Οι σκέψεις με φόρτισαν πολύ, βγήκα για να αλλάξω λίγο τη διάθεση μου, να προσπαθήσω παρακολουθώντας τα πολιτιστικά δρώμενα της πόλης να γευτώ ελάχιστη εορταστική ατμόσφαιρα, να νοιώσω τον ερχομό της νέας χρονιάς.
Προχώρησα προς το κέντρο, προς την πλατεία που είχε στηθεί κατά πως είχα ακούσει ένα από τα μικρά πανηγυράκια και τότε αντάμωσα τους άστεγους, τους νέο άστεγους, τους «Άθλιους των Αθηνών». (Μάρτυρας φωτογραφίες που δημοσιεύτηκαν, μερικές από τις οποίες αναδημοσιεύω εδώ )
Η συνάντηση αυτή δεν μου άφησε κανένα περιθώριο. Γύρισα για το σπίτι σκεπτόμενος για πόσο καιρό ακόμα θα το είχα, γατί πολύ φοβάμαι ότι με την φόρα που δείχνει να παίρνει η ανάπτυξη των κυβερνώντων μάλλον μετά την σύνταξή θα μου το πάρει κι αυτό.

Χρόνια Πολλά και ας αγωνιστούμε για να κάνουμε το 2014 μια πραγματικά Καλή Χρονιά.