Ένα από τα θέματα που έβαζε πριν ένα χρόνο το κάλεσμα της Πρωτοβουλίας για την υπεράσπιση του δικαιώματος στην κοινωνική μας ασφάλιση ήταν και τα επαγγελματικά ταμεία. Μη ξεχνάμε ότι με νόμο της, η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ ουσιαστικά πρότεινε στα Μετοχικά των ΕΔ και των ΣΑ να επιλέξουν με απόφαση των ΔΣ τους την μετατροπή των ταμείων τους σε επαγγελματικά. Τα Μετοχικά ταμεία των ΕΔ προς τιμή τους αρνήθηκαν την μετατροπή τους.
Τα επικουρικά ταμεία των Σ.Α. μάλιστα προβλεπόταν αντί να ενταχθούν στο ΕΤΕΑ να μετατρέψουν τα Ταμεία επίσης σε επαγγελματικά.
Είχε αναπτυχθεί μάλιστα μια ισχυρή τάση στις Ομοσπονδίες των Αστυνομικών και των Πυροσβεστών υπέρ της επαγγελματοποίησης των Ταμείων (ΤΕΑΠΑΣΑ το οποίο εντάχθηκε ήδη στο ΕΤΕΑΕΠ).
Η αρχική ιδέα περιλαμβανόταν στην Οδηγία 2003/41/ΔΚ. Η τροποποιημένη οδηγία της ΕΕ για τις «Δραστηριότητες και εποπτεία των ιδρυμάτων που προσφέρουν υπηρεσίες επαγγελματικών συνταξιοδοτικών παροχών» υπερψηφίστηκε στις 24/11/2016 στο Ευρωκοινοβούλιο από Ευρωπαϊκό Λαϊκό Κόμμα, Σοσιαλδημοκράτες, Φιλελεύθερους, Συντηρητικούς - Μεταρρυθμιστές και Πράσινους. Το GUE και οι ευρωβουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ ψήφισαν «λευκό», ενώ το ΚΚΕ καταψήφισε την Οδηγία.
Βασικός στόχος της Οδηγίας ήταν από την αρχή και παραμένει η δημιουργία μιας μεγάλης εσωτερικής αγοράς στον κλάδο των επαγγελματικών ταμείων, η οποία προωθεί το μοντέλο των «τριών πυλώνων» και ειδικότερα την ανάπτυξη του δεύτερου (επαγγελματικά ταμεία) και τρίτου πυλώνα (ιδιωτική ασφάλιση), σε βάρος των δημόσιων συστημάτων ασφάλισης (πρώτο πυλώνα).
Έτσι τα κράτη - μέλη μαζί με την ΕΕ επιτίθενται στα δημόσια ασφαλιστικά συστήματα, περιορίζοντας τις συντάξεις και τις παροχές τους προς τους ασφαλισμένους και ταυτόχρονα ενισχύουν θεσμικά τους δύο ιδιωτικούς πυλώνες.
Τα ταμεία αυτά όμως, όπως και τα αμιγώς ιδιωτικά, δεν δίνουν καμία εγγύηση για το ύψος των παροχών προς τους δικαιούχους, ενώ αυτές εξαρτώνται από την τύχη των επενδύσεων που γίνονται με τις εισφορές των ασφαλισμένων.
Στην περίπτωση μάλιστα των επαγγελματικών ταμείων, ο κίνδυνος αυτός αφορά και στην πορεία της χρηματοδοτούσας εταιρείας ή μιας ομάδας επιχειρήσεων στην οποία εργάζονται οι ασφαλισμένοι ενός τέτοιου ταμείου, αφού μια τυχόν χρεοκοπία της - και τέτοιες στον καπιταλισμό είναι καθημερινές - συμπαρασύρει και τα ασφαλιστικά δικαιώματα των εργαζομένων σε αυτή (π.χ. «Enron» στις ΗΠΑ παλιότερα, «British Home Stores» στην Αγγλία πιο πρόσφατα).
Η Οδηγία είναι πολύ διαφωτιστική σχετικά με τη σκοπιμότητα των επαγγελματικών ταμείων, αναφέροντας χαρακτηριστικά:
«...Είναι σημαντικό επειδή τα συστήματα Κοινωνικής Ασφάλισης υφίστανται ολοένα και μεγαλύτερες πιέσεις, γεγονός το οποίο σημαίνει ότι οι πολίτες ενδέχεται να βασίζονται ολοένα και περισσότερο στο μέλλον σε επαγγελματικές συνταξιοδοτικές παροχές για τη συμπλήρωση των μελλοντικών συνταξιοδοτικών αποταμιεύσεων. Τα ιδρύματα επαγγελματικών συνταξιοδοτικών παροχών διαδραματίζουν σημαντικό ρόλο για τη χρηματοδότηση της οικονομίας της Ένωσης (...). Δεδομένων των δημογραφικών εξελίξεων στην Ένωση καθώς και της κατάστασης όσον αφορά στους εθνικούς προϋπολογισμούς, οι επαγγελματικές συνταξιοδοτικές παροχές αποτελούν πολύτιμη προσθήκη στο δημόσιο συνταξιοδοτικό σύστημα Κοινωνικής Ασφάλισης...».
Στη πράξη δηλαδή, αυτό που επιδιώκεται, δεν είναι η προσθήκη εισοδήματος για τους ασφαλισμένους, αλλά η αντικατάσταση των συνεχώς συρρικνούμενων συνταξιουχικών εισοδημάτων από τα δημόσια συστήματα (που... «υφίστανται ολοένα και μεγαλύτερες πιέσεις») με μία μη δεσμευτική υπόσχεση ότι στο μέλλον ο ασφαλισμένος θα πάρει κάποια συμπληρωματική παροχή.
Πολύ καθαρά η Οδηγία δηλώνει επίσης, ότι η προώθηση των επαγγελματικών ταμείων δεν αποβλέπει σε τίποτα άλλο παρά στη «χρηματοδότηση της οικονομίας της Ένωσης», δηλαδή την χρηματοδότηση των καπιταλιστικών ομίλων από τις εισφορές των ασφαλισμένων με άλλα λόγια με το υστέρημα των εργαζομένων.
Η επίκληση του «δημογραφικού», που θεωρείται δεδομένο από την Οδηγία, γίνεται, ώστε οι ασφαλισμένοι να αποδεχτούν την περικοπή των χρηματοδοτήσεων των δημόσιων συστημάτων από τους κρατικούς προϋπολογισμούς και την εργοδοσία.
Ένας επιπλέον στόχος της αναδιατύπωσης της σχετικής Οδηγίας είναι να διευκολύνει ακόμη περισσότερο τη διασυνοριακή δράση των Ταμείων αυτών. Στο πλαίσιο αυτό, δίνεται η δυνατότητα μεταφοράς όχι απλά συνταξιοδοτικών παροχών, αλλά ολόκληρου του συνταξιοδοτικού καθεστώτος από ένα κράτος - μέλος σε άλλο. Επιτρέπει, επίσης, τη χρηματοδότηση τέτοιων ταμείων από επιχειρήσεις με έδρα άλλο κράτος - μέλος από αυτό που λειτουργούν τα Ταμεία.
Όλα αυτά, βέβαια, «κουμπώνουν» και με την εξυπηρέτηση της ακόμα μεγαλύτερης κινητικότητας της εργατικής δύναμης, από κλάδο σε κλάδο, ακόμα και από χώρα σε χώρα, ανάλογα με τις εκάστοτε ανάγκες αυτών που διαθέτουν το πολύ χρήμα και άρα με τη δημιουργία όρων για βαθύτερη εκμετάλλευση χωρίς «όρια» και χωρίς σύνορα.
Ο έλεγχος και η εποπτεία που θεσπίζει η Οδηγία, είναι αντικειμενικά αδύνατο να αποτρέψει τέτοιες περιπτώσεις και χρησιμεύει μόνο σαν «στάχτη στα μάτια» των εργαζομένων. Πολύ περισσότερο που η Οδηγία κατοχυρώνει την «επενδυτική ελευθερία» τέτοιων Ταμείων και την κατοχύρωση της ελευθερίας κίνησης των κεφαλαίων τους στην εσωτερική αγορά της ΕΕ, γεγονός που σημαίνει ότι τα Ταμεία αυτά δεν κινδυνεύουν μόνο από την πτώχευση της εταιρείας - χρηματοδότη τους, αλλά και από το χρηματιστηριακό τζόγο στον οποίο επενδύονται τα αποθεματικά τους.
Αντίστοιχα, οι «επενδυτικοί κανόνες» της Οδηγίας, δεν μπορούν παρά να χαρακτηριστούν σαν ευχολόγια, αφού αν και δίνονται οδηγίες περί «σύνεσης» και αποφυγής «υπερβολικής έκθεσης σε κινδύνους», την ίδια στιγμή επιτρέπεται η «επένδυση σε παράγωγα», δηλαδή σε χρηματοοικονομικά προϊόντα που από τη φύση τους αποτελούν την κορωνίδα του οικονομικού ρίσκου και του απροκάλυπτου τζόγου.
Τα επαγγελματικά ταμεία από τη φύση τους δεν μπορούν να εγγυηθούν και το ύψος των παροχών προς τους ασφαλισμένους. Έτσι, η μόνη υποχρέωση δεν συνίσταται στο ύψος των παροχών, αλλά στην «ενημέρωση» του δικαιούχου για τις περικοπές που αποφασίζουν τα Ταμεία.
Χαρακτηριστικά είναι όσα κυνικά και …. χωρίς ντροπή αναφέρονται στο άρθρο 57: «Τα ιδρύματα ενημερώνουν τους δικαιούχους σχετικά με τυχόν μειώσεις του ύψους των οφειλόμενων παροχών, πριν από τη λήψη οποιασδήποτε απόφασης σχετικά με τυχόν μειώσεις αυτού του είδους» και «όταν οι δικαιούχοι φέρουν σημαντικό βαθμό επενδυτικού κινδύνου κατά τη φάση πληρωμής, τα κράτη - μέλη διασφαλίζουν οι δικαιούχοι να λαμβάνουν τακτικά και εγκαίρως κατάλληλες πληροφορίες»...
Η κοροϊδία δηλαδή στο απόγειό της! Τα κράτη - μέλη διασφαλίζουν την... πληροφόρηση για το πόσο θα κοπεί η παροχή, αλλά δεν διασφαλίζουν την ίδια την παροχή. Επομένως στο ζήτημα με τις περιβόητες επιστολές Κατρούγκαλου προς τους συνταξιούχους για τις περικοπές στις επικουρικές συντάξεις, δεν πρωτοτύπησε η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ. Ακολούθησε τις... «βέλτιστες ευρωπαϊκές πρακτικές»!
7/1/2017
Γιάννης Ντουνιαδάκης υποναύαρχος ΠΝ ε.α.
Διαβάστε περισσότερα: http://protovoyliaapostraton.webnode.com/arthra/
