ΔΕΝ ΦΟΒΑΜΑΙ ΝΑ ΡΙΣΚΑΡΩ ΤΗΝ ΖΩΗ ΜΟΥ ΓΙΑ ΝΑ ΣΩΣΩ ΚΟΣΜΟ……ΑΛΛΑ ΠΩΣ

Αναδημοσιεύουμε δημοσίευμα της “Απογευματινής Φρουράς” (6-8-2017) λόγω της επικαιρότητας που έχει από τις πολλαπλές πυρκαγιές που έχουν εκδηλωθεί, από τον εργασιακό μεσαίωνα που και φέτος “χτύπησε κόκκινο”, μη εξαιρουμένων και των ανούσιων κοκορομαχιών κυβέρνησης και Ν.Δ. για την ικανότητα διαχείρισης της κρατικής μηχανής στην καταστολή εκατοντάδων δασικών πυρκαγιές που έχουν ξεσπάσει στη χώρα μας. Να σημειωθεί ότι οι ευθύνες βαραίνουν και τους δύο για την αποδυνάμωση του Πυροσβεστικού Σώματος για τη μη κάλυψη χιλιάδων κενών οργανικών θέσεων, για τη διατήρηση του τριχοτομημένου προσωπικού του και την καρατόμηση διαδοχικά των προϋπολογισμών του σε απαράδεκτα πλαίσια.

Κυριακή, 6 Αυγούστου 2017

ΔΕΝ ΦΟΒΑΜΑΙ ΝΑ ΡΙΣΚΑΡΩ ΤΗΝ ΖΩΗ ΜΟΥ ΓΙΑ ΝΑ ΣΩΣΩ ΚΟΣΜΟ……ΑΛΛΑ ΠΩΣ

Με τα πρώτα μελτέμια φάνηκαν με τραγικό τρόπο τα προβλήματα του Πυροσβεστικού Σώματος.
Οι ελλείψεις σε ατομικά μέσα προστασίας και σε εξοπλισμό σε συνδυασμό με την μεγάλη έλλειψη προσωπικού έχουν φέρει το προσωπικό σε τραγική κατάσταση.

Τη φετινή χρόνια ο Μινώταυρος του καθήκοντος έχει εισπράξει ήδη τον φόρο αίματος από την πυροσβεστική οικογένεια. Ο άτυχος 33χρονος δόκιμος ανθυποπυραγός Αριστείδης Μουζακίτης πλήρωσε με την ζωή του την ετήσια μάχη με τις φλόγες.

««ΔΕΝ ΦΟΒΑΜΑΙ ΝΑ ΡΙΣΚΑΡΩ ΤΗΝ ΖΩΗ ΜΟΥ ΓΙΑ ΝΑ ΣΩΣΩ ΚΟΣΜΟ»» ΕΛΕΓΕ Ο ΗΡΩΑΣ ΠΥΡΟΣΒΕΣΤΗΣ ΑΡΙΣΤΕΙΔΗΣ ΜΟΥΖΑΚΙΤΗΣ!

Μια μάχη που φαίνεται ότι δεν έχει τελειώσει ακόμα και αυτό μας το θύμισαν με παρ’ ολίγον τραγικό τρόπο οι τραυματισμένοι πυροσβέστες και τα κατεστραμμένα πυροσβεστικά στο Λαγονήσι και στα Κύθηρα, ενώ δεν πρέπει να ξεχνάμε και τους συνάδελφους που τραυματίστηκαν στην φωτιά στον Χ.Υ.Τ.Α. της Σάμου και άλλους που δεν θα αναφέρω μια που ο κατάλογος είναι μακρύς.

Η καταπόνηση του προσωπικού και των μέσων είναι ήδη μεγάλη. Οι συνεχόμενες μάχες στα πύρινα μέτωπα έχουν εξαντλήσει το ήδη γερασμένο προσωπικό μια που ο μέσος ορός ηλικίας είναι αρκετά ανεβασμένος. Αυτός ο μέσος όρος συμβαδίζει και με τον μέσο όρο της ηλικίας των οχημάτων του Σώματος. Οχήματα τα οποία έχουν κατά μέσο όρο 20ετη υπηρεσία με ότι σημαίνει αυτό. Το όχημα που κάηκε στο Λαγονήσι, το ΠΣ1451 του 8ου Πυροσβεστικού Σταθμού, ήταν κατασκευής του 1996.
Σε κουβέντα που είχα με κάποιον συνδικαλιστή της ΕΑΠΣ μου ανέφερε ότι ο φόβος είναι, αν χάσουμε κάποια ακόμα οχήματα, δεν θα έχουμε δυνατότητα να ανταπεξέλθουμε στις επιχειρησιακές μας ανάγκες. 
Σε παρόμοια χάλια είναι και ο ατομικός εξοπλισμός όλου του προσωπικού του Σώματος. Κατά καιρούς έρχονται στην επικαιρότητα φωτογραφίες όπως αυτή με τις διαλυμένες μπότες ενός εποχιακού Πυροσβέστη αλλά και άλλες. Φωτογραφίες που μπορεί να είναι η αποτύπωση μιας στιγμής για την πολιτική ηγεσία του Σώματος όμως είναι η καθημερινότητα για το μάχιμο προσωπικό αυτού.
Σε πολλούς από εμάς η εικόνα του κατεστραμμένου κράνους από την πυρκαγιά στην Θεσσαλονίκη προκαλεί δέος, αφού ξέρουμε ότι ο συνάδελφος που το φορούσε είχε πραγματικά άγιο μαζί του και γι’ αυτό και δεν είχαμε τίποτα χειρότερα. Αλλά ως πότε το πυροσβεστικό προσωπικό της χώρας μας θα εναποθέτει την ασφάλεια του, στην Θεία πρόνοια και την εύνοια της Θείας τύχης; Η άποψη του Αναπληρωτή Υπουργού Προστασίας του Πολίτη κ.Τοσκα στη συζήτηση με τους εκπροσώπους των Εθελοντών Πυροσβεστών του Σώματος, ότι λόγω της δεινής οικονομικής κατάστασης της χώρας δεν θα τους χορηγήσει μέσα ατομικής προστασίας, είναι μια κοινά αποδεκτή διαπίστωση. Όμως η ηγεσία του κυρίου φορέα Πολιτικής Προστασίας στη χώρα μας, δεν γίνεται μέσω διαπιστώσεων αλλά μέσω ενεργειών επίλυσης προβλήματος. Αυτά τα προβλήματα μπορεί να τα έχει κληρονομήσει ο σημερινός πολιτικός προϊστάμενος του Σώματος από παλαιότερα έτη, άλλα αυτό δεν του δίνει το δικαίωμα να μην προβεί σε ενέργειες για την επίλυσή τους.
Η φετινή αντιπυρική περίοδος για το Πυροσβεστικό Σώμα δεν έχει τελειώσει ακόμα. Ας ελπίσουμε ότι ο συνάδελφος που μεταφέρθηκε τραυματίας στο νοσοκομείο των Κυθήρων, να είναι ο τελευταίος για φέτος. Και λέω για φέτος, μια που όλοι εμείς στην πυροσβεστική οικογένεια ξέρουμε ότι η αποστολή μας είναι βαριά, επικίνδυνη, και ανθυγιεινή όσο και εάν κάποιοι αρνούνται να το αναγνωρίσουν αυτό. Η εργασία του Πυροσβέστη είναι ίσως η επιτομή του βαρέως, επικίνδυνου και ανθυγιεινού επαγγέλματος και για αυτό τον λόγο χαίρει ιδιαίτερης αντιμετώπισης σε όλο τον κόσμο πλην της πατρίδος μας.
Μπορεί όλα αυτά για τους πολίτες της πατρίδος μας να είναι ψιλά γράμματα μέσα στην προσωπική οδύνη της καθημερινότητας του καθενός, άλλα θα πρέπει να ξέρουν ότι εμείς όλοι είμαστε εδώ για όταν θα μας έχει ανάγκη. Είμαστε εδώ , περιμένοντας το κουδούνι που θα χτυπήσει σαν σήμαντρο για να μας καλέσει σε μια διαφορετική λειτουργία, όχι σε κάποιο μοναστήρι, αλλά στον αγώνα να βρεθούν όσο το δυνατόν πιο έγκαιρα δίπλα σε όποιον μας έχει ανάγκη. Για αυτό και εμείς όλοι απαιτούμε από την πολιτεία να μας δίνει τα απαραίτητα μέσα για να είμαστε πάντα δίπλα σας ακόμα και όταν ο κίνδυνος φλερτάρει με την δίκια μας ύπαρξη.
Κλείνοντας θα θυμίσω το τι έλεγε ο ήρωας Δόκιμος Ανθυποπυραγος ΑΡΙΣΤΕΙΔΗΣ ΜΟΥΖΑΚΙΤΗΣ «ΔΕΝ ΦΟΒΑΜΑΙ ΝΑ ΡΙΣΚΑΡΩ ΤΗΝ ΖΩΗ ΜΟΥ ΓΙΑ ΝΑ ΣΩΣΩ ΚΟΣΜΟ»

Σταύρου Μάριος
Απογευματινή Φρουρά
apogeymatinifroyra.blogspot.com